Ο Μεγαλέξανδρος και η καρδούλα του

Γιατί δυσανασχετούμε μερικοί Έλληνες μπροστά σε κάθε αναφορά της σχέσης του Αλέξανδρου και του Ηφαιστίωνα η οποία δεν ταιριάζει απόλυτα στην πλατωνική φιλία μεταξύ δυο ανδρών;

Γιατί έχει για εμάς σημασία το πόσο τρυφερή η όχι ήταν η σχέση με τον αγαπημένο του φίλο;

 Θα άλλαζε άραγε ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον Μεγαλέξανδρο η τα όσα έπραξε στην ζωή του; Θα άξιζε λιγότερο η περισσότερο τον θαυμασμό η την αποδοκιμασία μας;

 Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη τρόπος να αποδειχθεί επιστημονικά ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία…

Ότι όμως έχει αποδειχθεί επιστημονικά δείχνει ότι δεν είναι ούτε ψυχική νόσος, ούτε διαστροφή. Αν είναι αντικειμενικά κάτι, αυτό είναι εκ γενετής.  

 Οι άνθρωποι είναι αυτό που είναι και αλλοίμονο αν αφήνουμε τις οποίες προκαταλήψεις έχουμε να χρωματίσουν τον τρόπο που αξιολογούμε τα πεπραγμένα τους. 

Δεν έχει σημασία αν είχε η δεν είχε ερωτικές σχέσεις με ένα άτομο του ίδιου φίλου. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του καθενός -εφόσον υπάρχει δυνατότητα συναίνεσης κ δεν βλάπτεται κανείς από τους συντρόφους – δεν αφορά κανέναν τρίτο.

 Αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί δυσανασχέτηση είναι το ότι κάποιοι από εμας επιμένουν να κρίνουν το παρελθόν με τα δεδομένα του παρόντος και να αρνούνται  πεισματικά ακόμη και την υποθετική ύπαρξη συγκεκριμένων πτυχών ενός ιστορικού προσώπου μόνο και μόνο επειδή αυτές δεν συνάδουν με την εικόνα που θέλουν να έχουν για τον εαυτό τους ως Έλληνες του σήμερα.

Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι οι συνεχείς απεικονίσεις του Αλεξάνδρου στον κινηματογράφο ως κατάλευκο βόρειο-ευρωπαίο η δυτικό άντρα με γαλανά μάτια και κατάξανθα μαλλιά. Πάντως όχι σαν Έλληνα  του 4ου αιώνα π.Χ.